Isparta-IspartaGuncel.Com Eğirdir’den gelen acı haber, sadece bir trafik kazası bülteni değil; Isparta’nın ve aslında toplumumuzun kanayan bir yarasının soğuk bir özeti. 22 yaşında gencecik bir fidan, Mert Candemir, hayatını kaybetti. Sebebi, 16 yaşında, ehliyetsiz bir çocuğun kullandığı otomobil. Ve o otomobil, annesine ait.
Haberin Detaylarına çok girmek istemiyorum ama olayın vehametinin ortaya çıkması için gerekli …
Isparta‘nın Eğirdir ilçesinde dün gece meydana gelen ve 22 yaşındaki motosiklet sürücüsü Mert Candemir’in hayatını kaybettiği kazayla ilgili yeni detaylar ortaya çıktı. Kazanın ardından olay yerinden kaçan 16 yaşındaki ehliyetsiz sürücü, polis ekiplerince yakalandı.
Kaza, 4 Kasım Salı günü saat 00.15 sıralarında Katip Mahallesi 2. Cadde üzerinde meydana geldi. Edinilen bilgiye göre, M.C’nin (22) kullandığı 32 AR 819 plakalı motosiklet ile 16 yaşındaki E.A.Ç.’nin idaresindeki gri renkli otomobil çarpıştı.
Çarpışmanın etkisiyle ağır yaralanan motosiklet sürücüsü Candemir, kaldırıldığı hastanede yapılan tüm müdahalelere rağmen kurtarılamayarak yaşamını yitirdi.
Kazanın ardından olay yerinden kaçan otomobil sürücüsünün yakalanması için polis ekipleri çalışma başlattı. Sürücünün 2009 Isparta doğumlu E.A.Ç. olduğu ve kullandığı otomobilin annesi G.T. adına tescilli olduğu belirlendi. Ekipler tarafından kısa sürede yakalanan E.A.Ç., gözaltına alındı.
Şüpheli E.A.Ç.’nin, emniyetteki işlemlerinin ardından yarın “taksirle ölüme neden olma” suçlamasıyla adliyeye sevk edileceği öğrenildi.
Bu, ilk değil, korkarım son da olmayacak. Çünkü Isparta’da tuhaf bir “çocuk sevgisi” anlayışı var. Çocuğunu “çok sevmek”, ona her imkanı sunmak, ona “erkenden” hayatı öğretmek gibi görülen bir anlayış bu. Ve maalesef bu “öğretme” eylemi, çoğu zaman ölümcül bir sorumluluğu, yani araba anahtarını, henüz ne yasal ne de zihinsel olarak buna hazır olmayan çocukların avucuna bırakmayı da içeriyor.
“Bizim oğlan/kız dikkatlidir,” “Şurada iki tur atıp gelecek,” “Öğrensin bakalım, zamanı geldi” gibi bahanelerle başlayan bu süreç, aslında yollara saatli bir bomba bırakmaktır. Aileler, kendi çocuklarına duydukları bu sınırsız “güven” ile, başkalarının çocuklarının hayatını hiçe saydıklarının farkında değiller. Bu olayın da böyle olduğunu söylemiyorum . Yani annenin sorumsuzluğu olarak anneyi de yaftalamak istemiyorum .
Ancak siz çocuğunuza “güveniyorsunuz” diye, 22 yaşındaki M.C ‘nin ailesi evlatlarını toprağa vermek zorunda mıydı? Sizin “sevgi” gösteriniz, başka bir ailenin en büyük acısı olmak zorunda mı?
Burada kabahat sadece o 16 yaşındaki çocukta mı ? … Değil elbette o daha bir çocuk. Asıl sorumluluk, tonlarca ağırlıktaki bir metal yığınını kullanma yetkisini ve aracını o çocuğa veren ya da ulaşabileceği yerde bırakan yetişkindedir. Elbette, “Ama biz vermedik, kendi kaçırmış” savunması da sıkça duyuluyor. Ancak anahtarı kolayca ulaşılabilir bir yere bırakmak, “kaçırılacağını” öngörememek de bu sorumluluğun bir parçasıdır. Bu ihmal, aileleri yasal ve vicdani sorumluluktan asla kurtarmaz.
Isparta Emniyeti’nin bu konuda çaba sarf etmediğini söylemek haksızlık olur. Ekipler sürekli denetimler yapıyor, radar uygulamaları gerçekleştiriyor ve küçük yaştaki sürücülere, ailelerine ciddi cezalar kesiyor. Ancak görünen o ki, bu cezai yaptırımlar tek başına yeterli değil. Yola çıkan ‘bombayı’ polis değil, en başta aile durdurmalıdır. Denetimler yetersiz kalıyorsa, velilerin kendi denetimlerini artırması, çocuklarını daha sıkı kontrol altında tutması şarttır.
Üstelik bu tehlikeli “oyun” sadece dört tekerlekli araçlarla da sınırlı değil. Yollarda vızır vızır gezen, kuralsızca kaldırımlara çıkan, yayalara tehlike saçan küçük yaştaki elektrikli bisiklet ve motosiklet sürücüleri de bu sorumsuzluğun bir başka yüzü. O araçların da insanlara ciddi zararlar verebileceği unutulmamalıdır.
Çocuklarımızı sevmenin yolu, onları ve başkalarının çocuklarını hayatta tutmaktan geçer. Kurallara uymayı, sorumluluk almayı ve başkalarının hayatına saygı duymayı öğretmek asıl ebeveynliktir.
Aksi takdirde, bu çarpık “sevgi” anlayışımız yüzünden daha çok Mert’i kaybederiz ve daha çok 16 yaşındaki çocuğu, bir ömür taşıyacakları “katil” yaftasıyla baş başa bırakırız. Isparta’nın artık bu tehlikeli sevgi gösterisiyle yüzleşmesi gerekiyor. Büyüyen bir şehirde köylü mantığıyla haraket edilmemelidir.
